(Яки атиниң ағриған қәлби) (һекайә) У күн бойи, ай бойи, жил бойи ялғуз болуватқинини жүригидин сезинәтти. Униң сәксәндин өтүп, вапат болған бир устази бар еди. Уму қериғанда өзини интайин ғериплиқта һис қилатти, лекин шу қийинчилиқларни йеңип өтүш үчүн «Мән ялғуз. Өлүмалар ейтқандәк, ялғузниң яри Худа!» дегән еди. Һазир у устазиниң шу сөзлирини ичидә бир нәччә қетим тәкрарлап, роһийитидә аллиқандақ өзгиришни …